Mijn kernwaarden als academicus
Wie ik ben als schrijver, denker en bijdrageleverancier aan wetenschappelijke dialoog.
Lived experience als epistemische bron
Ik geloof dat belichaamde ervaring niet alleen relevant is voor de klinische praktijk, maar ook voor de wetenschappelijke reflectie. Mijn schrijven vertrekt vanuit doorleefde realiteit, niet als anekdote, maar als ingang tot complexiteitsgevoelig en genuanceerd denken. Want mijn schrijven beoogt het discours te verrijken, niet om mezelf te centreren.
Complexiteit boven reductie
Mijn onderzoeksinteresse ligt waar dominante kaders tekortschieten, op de grensvlakken van identiteitsvorming, (complex) trauma & dissociatie, neurodiversiteit & begaafdheid, en seks/gender & diversiteit. Ik streef naar een publicatieruimte waarin ambiguïteit bestaansrecht krijgt.
Transparantie over positie
Ik schrijf nooit neutraal. En dat wil ik ook niet pretenderen te doen. Mijn kracht ligt in het expliciet maken van mijn perspectief, in plaats van het verhullen. Reflexiviteit vormt op die manier een instrumenteel kader. Juist daardoor voorkom ik dat impliciete bias het discours ongemerkt kleurt.
Ethiek als dragend kader
Mijn onderzoeksethiek is verankerd in verantwoordelijkheid. Niet alleen voor wat ik zeg, maar ook voor wat het oproept. Ik wil geen waarheid claimen, maar beweging creëren, zonder dat een ander daaraan onderworpen raakt. Het doel is niet normatieve waarheid, maar het openstellen van ruimte voor meervoudige betekenissen.
Taal als verdiepend instrument
Ik zie taal als meer dan medium. Taal vormt hoe we begrijpen, labelen en behandelen. Tegelijkertijd erken ik de individualiteit van taal als brug voor ervaring binnen ieders eigen referentiekader. Daarom ben ik zorgvuldig in mijn woordkeuze niet om wollig te zijn, maar om schade te voorkomen waar taal te rigide, versimpelend, maskerend of stigmatiserend wordt.