Arrogant stuk vreten :)

Over bestaansrecht in het zijn van uitzonderlijk begaafd  (profoundly gifted).

Zegt het gewoon efkes van zichzelf uitzonderlijk begaafd te zijn? Tsssss. Bah bah bah. Zo fucking arrogant. Doe even… 

Mijn (h)erkenning reikt tot het zijn van profoundly gifted (PG). Waarvoor nog geen Nederlandse vertaling is. Maar waarvan het IQ geschat wordt boven de 180.  En nu?  ben ik nu gecancelled :)? 

Weetje wat dit is… Het is puur een stukje bestaansrecht.
 
Kijk, als je Autisme hebt (of autistisch bent, wat je dan ook een prettige benaming vindt) en daardoor een zogenoemd ‘neurodivergent’ brein hebt. Dan wil je ook kunnen zeggen: “Mijn brein verwerkt informatie anders en daardoor kan ik tegen dingen aanlopen, want ik heb Autisme” En iemand kan in verschillende gradaties een autistisch brein hebben. 

Dat geldt voor verschillende gradaties van hoogbegaafdheid net zo goed. Ben je hoogbegaafd ervaar je andere uitdagingen, dan wanneer je uitzonderlijk begaafd bent, en weer andere als je PG bent. 

Ik heb weleens van andere hoogbegaafden gehoord: “mensen die zeggen dat ze hoogbegaafd zijn, zijn het niet”.  Waar een soort ontzettend waardeoordeel en bijna schaamte aan vast hangt. Terwijl, als je uitzonderlijk begaafd of PG bent, ben je niet superieur of iets dergelijks. Integendeel… mijn cijfers op de universiteit lagen tussen de 5,5 en de 6 en dan vaak pas NA de herkansing, want dat was meestal zelfs een 4. (Lees: Sgool is juis moelek)

Voor mij voelde daar niks superieurs aan. Eerder janken met een bak ijs op de bank over hoe slecht ik paste in de kaders van de maatschappij. Terwijl ik zó graag ook hoge cijfers wilde. Maar mijn hoofd herkende de manier van denken die op de universiteit van mij geëist werd niet. 

Ik heb in de GGZ altijd gezegd: 
Iemand met een Verstandelijke Beperking kun je niet vragen om te versnellen. Iedereen die dat eist van iemand met een LVB of zelfs MVB is ontzettend schadelijk bezig. Zo kun je mij, niet vragen om te vertragen. Want dat is ontzettend schadelijk voor mijn hoofd. 

Het is geen kwestie van niet willen of mij te goed voelen of dat soort ongein. Het is een kwestie van NIET kúnnen. Want als ik dat probeer dan desintegreer ik en word ik heel onprettig om contact mee te hebben. Net als iemand met een verstandelijke beperking waar con-ti-nu van geëist zou worden om sneller en meer te kunnen. Dan ga je daar ook niet goed op.
 

Of je nou helemaal links of helemaal rechts van de normaal verdeling zit, de werkelijkheid is dat de maatschappij niet is ingedeeld op verschillende manieren van informatie verwerken.

Over de auteur
Lauren C. van Stratum is psycholoog in opleiding tot masterpsycholoog en ervaringsdeskundig op het gebied van complexe dissociatie, uitzonderlijke begaafdheid en genderdysforie. Vanuit persoonlijke ervaring met vroegkinderlijk en langdurig seksueel trauma ontwikkelde hij een methodische benadering waarin klinische en diepgaande ervaringskennis samenkomen. Zijn werk situeert zich op het snijvlak van traumaverwerking, lichaamsbeleving, identiteit en bewustzijnsontwikkeling, met bijzondere aandacht voor methodiekontwikkeling vanuit praktijkervaring. Daarnaast onderzoekt hij innovatieve concepten zoals “interdynamialiteit” die buiten traditionele kaders reiken en nieuwe perspectieven bieden op menselijk bewustzijn en zelfontwikkeling.

©Auteursrecht. Alle rechten voorbehouden aan Lauren C. van Stratum.

We hebben je toestemming nodig om de vertalingen te laden

Om de inhoud van de website te vertalen gebruiken we een externe dienstverlener, die mogelijk gegevens over je activiteiten verzamelt. Lees het privacybeleid van de dienst en accepteer dit, om de vertalingen te bekijken.